Nazwa Zapałów pochodzi od nazwiska jednego z pierwszych osadników Gozdnicy Tadeusza Zapałowskiego, który po wojnie użytkował łąki w Polanie. Jego grób znajduje się na cmentarzu w Gozdnicy.
W roku 1712 r., gdy ogień strawił ponad sto hektarów borów, rosnących około ośmiu kilometrów na zachód od Ruszowa. Władający w owym czasie tym terenem zgorzelecki magistrat, przytłoczony rozmiarem klęski, zrezygnował z odtwarzania drzewostanu na pogorzelisku. Otoczone przez bory, wypalone miejsce, postanowiono o przeznaczyć na łąki, gdzie wypasano głównie owce, dla których wybudowano dużą owczarnię,
W siad za tymi zmianami jawiły się następne. Wzniesiono kilka pierwszych domów nowej sadyby i leśniczówkę. Obok osady powstał wieża obserwacyjna. Na misternej konstrukcji zainstalowano specjalną tarczę pozwalającym precyzyjnie określić lokalizację źródło pożaru. Dzisiaj możemy zauważyć jedynie kilka trwałych wsporników, niegdyś dźwigających „nogi" budowli. Po 1910 roku doprowadzono do osady elektryczność oraz telegraf i telefon.
Bogactwem powstającej osady zwanej Brand były otaczające ją ogromne lasy. Zgorzelecki magistrat uruchomił tu nowoczesny piec smolarski, służący do wytopu smoły.
Przed II wojną światową działała tu tu nawet ewangelicka szkoła, dysponująca solidnym obiektem. Po wojnie funkcjonowała w Polanie polska szkoła z klasami I-III, w której pracował jeden nauczyciel.
Innym przejawem nobilitacji Polany było umieszczenie we wsi siedziby nadleśnictwa, które notabene przetrwało aż do lat sześćdziesiątych XX w. pod nazwą Nadleśnictwo Zapałów. Taką samą nazwę nadano tutejszemu leśnictwu.
Nazwa Zapałów pochodzi od nazwiska jednego z pierwszych osadników Gozdnicy Tadeusza Zapałowskiego, który po wojnie użytkował łąki w Polanie. Zginął tragicznie w 1949 roku. Jego grób znajduje się na cmentarzu w Gozdnicy.
Informację o Panu Tadeuszu Zapałowskim przekazał na podstawie przekazów rodzinnych Mirosław Marciniak.
Do dzisiaj nazwa Zapałów jest używana przez mieszkańców Gozdnicy jako synonim Polany (Brand)
Wiosna 1945 r. roku przyniosło dla osady zasadniczą zmianę, z 10 na 11 kwietnia opanowały ją oddziały II Armii Wojska Polskiego. Żołnierze 37pp 7 dyw. szykowali się do uderzenia niemiecką linię obrony nad Nysą Łużycką.
Polana nie stanowiła nigdy oddzielnej jednostki administracyjnej. Do 1945 roku była traktowana jako przysiółek Ruszowa. Nawet w 2023 roku wchodzi w skład sołectwa Ruszów.
Wiosna 1945 r. roku przyniosło dla osady zasadniczą zmianę, z 10 na 11 kwietnia opanowały ją oddziały II Armii Wojska Polskiego. Żołnierze 37pp 7 dyw. szykowali się do uderzenia niemiecką linię obrony nad Nysą Łużycką.
Dzisiejsza Polana to nadal niewielka leśna osada, która oferuje miłośnikom lasów czyste powietrze, spokój oraz wspaniale widoki.
Życie tam wcale nie jest sielanką. Drogi nie są wyasfaltowane. Brak nawet małego sklepu. W razie nieszczęścia, zwłaszcza zimą, pogotowie musi przedzierać się przez wyboiste drogi. ER. Coraz mniej ludzi mieszka w Zapałowie (Polanie)
Może Państwo wiedzą jaka jest zasadność lokalizacji znaku zakaz zatrzymywania się i postoju na drodze prowadzącej z Jagodzina do Polany?
OdpowiedzUsuń