Oczy poniosły do Polany i Gozdnicy

Piraci
Zaraz po wjeździe do lasu było zbieranie wzdłuż drogi grzybów. Kozaki, prawdziwki, podgrzybki. Kawałek dalej spotkaliśmy obcokrajowców na bobrowisku. Tutaj Irena i Mirek okazali się niezbędni jako tłumacze. Dwójka Niemców zwiedzała nasze okolice dziwiąc się krajobrazowi jak po Armagedonie. Później Irena zawróciła niepocieszona do domu z pineską w oponie. My w tym czasie rozlokowaliśmy się na parkingu w Polanie, który zaczął służyć za poligon w ujeżdżaniu samochodów.
(Kto robi te zniszczenia, nie wiemy, ale szkoda wysypanego piachem i
ubitego podłoża). Uśmialiśmy się, bo Irena nie wytrzymała i dotarła do nas autem z nowym rowerem w bagażniku przywieziona przez męża. Powitaliśmy ją okrzykami radości. Za chwilę parking zaludnił się: przybyła nas powitać członkini rady sołeckiej i mieszkanka Polany, Wiela. Dotarła Kasia od wilków z dwoma przystojniakami i 2 pięknymi psami. Miejscowe dzieciaki też nie byłyby sobą, gdyby nie zajrzały sprawdzić co się dzieje. Po wspólnej uczcie ciastowo-kawowej pojechaliśmy oglądać pomnik przyrody: ogromny, ok. 300 letni dąb szypułkowy. W dębie tym zaczęły się pojawiać szczeliny, które zagrażają dalszemu istnieniu drzewa. Po obserwacji okolicznej przyrody wyruszyliśmy leśną trasą do Gozdnicy, a następnie wspaniale zrobioną, szeroką szosą do Ruszowa. Powrót do domu był bez zakłóceń, za to w wyśmienitej kondycji fizycznej. Danusia i Mirek byli pierwszy raz z nami, zobaczymy jak jutro będą się czuli, czy nie będzie zakwasów. Uzgodniliśmy, że za tydzień do Bolesławca na Święto Ceramiki każdy jedzie na własną rękę.
Do zobaczenia na następnym wyjeździe.