Stawy Senne późną jesienią

Edward Remiszewski

Pobrudzona kołami samochodów ścieżka wiodła przez wysoki borowinowy las. Oświetlony promieniami późnojesiennego 

słońca krajobraz, tchnął ciszą.

Brzegi zbiornika porastały wysokie trzciny,

wdzięcznie kołysząc  świecącymi wiechami na wietrze.

Trzy bieliki unosiły się wysoko.

Spłoszone kaczki uciekły z furkotem.

Zachodzące słonce utworzyło na lustrze wody

pas startowy, aż po horyzont.  

Nagle, orły odleciały.

Uspokojone krzyżówki powróciły, przywracając 

uczucie senności i rozkołysany staw.