Wrzosiec bagienny

Wrzosiec bagienny
(erica tetralix) 

Wrzośce bagienne to rośliny wieloletnie należące do rodziny wrzosowatych. Są  to niewielki krzewy, które występują głównie na torfowiskach i bagnach w Europie, Azji Północnej oraz Ameryce Północnej. W Polsce bardzo rzadko. Tylko na Pomorzu Zachodnim stosunkowo licznie. 

Wrzosiec bagienny charakteryzuje się drobnymi igiełkowatymi liśćmi o jasnozielonym kolorze. Roślina posiada również charakterystyczne dzwonkowate kwiaty, które mogą mieć różne odcienie różu, fioletu, białego.

Jedną z cech wyróżniających wrzośca bagiennego jest zdolność do tworzenia gęstych, kobiercowych kęp. Dzięki swojej specyficznej strukturze i zdolności do magazynowania wody, roślina przystosowała się do życia na wilgotnych terenach, gdzie stanowi ważny składnik ekosystemu.

Wrzosiec bagienny jest często wykorzystywany w ogrodnictwie, zarówno jako roślina ozdobna, jak i do celów funkcjonalnych. Jego niewielkie rozmiary i piękne

kwiaty sprawiają, że jest popularny jako roślina do ogrodów skalnych, doniczkowych lub naturalistycznych.

Wrzosiec kwitnie bardzo długo – od czerwca do września. Zaczyna kwitnąć dużo wcześniej niż wrzos zwyczajny (calluna wulgaris).

W przeciwieństwie do wrzosu w miejscach suchych nie występuje.

Roślina jest również ceniona ze względu na swoje właściwości lecznicze. Napary z wrzosu są stosowane w medycynie ludowej jako środek przeciwbakteryjny, przeciwwirusowy, przeciwzapalny i moczopędny. Wrzosiec jest również składnikiem wielu kosmetyków, takich jak kremy, mydła czy toniki.

Niestety, ze względu na utratę siedlisk naturalnych, wrzosiec bagienny jest zagrożony i objęty ochroną w niektórych krajach. Wymaga specjalnych warunków do wzrostu i rozmnażania, dlatego warto dbać o jego ochronę i zachować jego naturalne środowiska.

W promieniu 50 km od Ruszowa  znane są mi tylko trzy miejsca występowania erica tetralix: Rezerwat Wrzosiec koło Piasecznej, Rezerwat Przygiełkowe Moczary oraz Rezerwat Brzeźnik przy drodze krajowej 94 (niedaleko Bolesławca). Być może są jeszcze inne siedliska tej rośliny do których nie dotarłem. Wiele stanowisk wrzośca wyginęło na skutek osuszania terenów bagiennych.

E. Barber - przedwojenny florysta w pracy  "Flora wrzosowisk Görlitz. (Die Flora der Görlitzer Heide) opisuje występowanie roślin rzadkich, również wrzośca, na terenach należących do miasta Görlitz pod koniec XIX wieku.  Cytat z opracowania "erica tetralix występuje tutaj często".

Opracował: Edward  Remiszewski

Zdjęcia Marek Wajman

Materiał historyczne dostarczył Mirosław Marciniak