Azyl dla pijących

Autor: Edward Remiszewski
Moje córki, które mieszkają poza Ruszowem, od czasu do czasu odwiedzają ojca. Zwróciły mi uwagę na zjawisko, którego ja chyba już nie dostrzegałem: "Tylu pijanych ludzi na ulicach, nie ma chyba w żadnej innej miejscowości. 
Trudno przejechać autem, aby nie potrącić "będącego pod wpływem" idącego środkiem  ulicy. Faktycznie...
Nigdzie w okolicy widok pijanych ludzi nie jest tak powszechny jak w Ruszowie. Pijacy spod „ Mądrego  drzewa”, samym wyglądem odstraszają każdego, kto chciałby odpocząć na skwerku noszącym imię bohatera, które nikt nie pamięta. Nie pomaga przeganianie przez straż miejską czy policję. Po chwili wracają na swoje miejsca. Snujący się slalomem między samochodami pijani mężczyźni, to widok tak powszedni, że nikogo już nie dziwi. Nikogo nie przeraża śpiący na gołej ziemi, pod płotem, pijaczyna. Są tacy, co zatrzymują się tylko, aby sprawdzić, czy jeszcze żyje. -On tak zawsze, nie ma czym się przejmować. Jak umrze to i tak nikt
nie będzie po nim płakał. I umiera powoli. Na pogrzeb przychodzą kompani od kieliszka. Umęczona rodzina, była żona i dzieci w takich momentach odczuwają  głęboko skrywaną ulgę.

Dzień pijaka zaczyna się już bardzo wcześnie- w momencie otwierania sklepów są już oni na swoich stanowiskach. Czekają na okazję. Może przyjdzie kolega przy forsie i za 3 złote kupi nalewkę. Może ktoś naiwny pożyczy, albo postawi piwko. Jakieś butelki do zwrotu z wczorajszego picia zawsze się znajdą. I tak od wczesnego poranka do nocy tkwią na swoich posterunkach. Zapijaczeni, brudni, często głodni, ale... nie źli. Wręcz przeciwnie. W charakterystyczny dla pijaka sposób szarmanccy i uprzejmi. Miejsca ich biesiad znaczone są setkami porzuconych, nie nadających się do zwrotu butelek, kubkami z plastyku,  różnego rodzaju papierzyskami. Do widoku pijaków wszyscy się powoli przyzwyczajamy. Patrzymy jak na kosmitów, ludzi z innej planety. Jakby to nas nie dotyczyło.Trzeba jednak wiedzieć, że granica pomiędzy ochlapusem spod „Mądrego drzewa”,  a tymi ,którzy piją w ukryciu swoich domów jest bardzo płynna. Dla niektórych istnienie  tych ludzi stanowi pewne usprawiedliwienie. -Owszem, zdarza mi się popić, ale żeby tak na widoku i codziennie -to nie. Tak nisko nie upadłem. Jestem lepszy-czyżby? Są tacy co z niesmakiem odwracają głowę na ich widok i udają, że niczego nie widzą.

Liberałowie i konserwatyści wszelkiej maści widzieliby tych ludzi przy pracach porządkowych.- Nic nie robią- tylko śmiecą. Niech się wezmą do jakieś pożytecznej roboty. Nieroby i pijaki skończone, których muszę utrzymywać przy życiu ze swoich podatków. Zapominają ci „ prawi ludzie”, że alkoholizm to bardzo ciężka, a na pewnym etapie nieuleczalna choroba. Większość z tych alkoholików nie nadaje się do żadnej pracy. Ich mózgi przeżarte przez alkohol nastawione są tylko na zdobycia koniecznej do przetrwania porcji alkoholu. Może by i chcieli coś robić, ale nie potrafią i nie mogą. Zapomnieli jak to się robi. Nie pomoże tutaj sąd , policja, instytucje opiekuńcze. Prawda jest straszna – jest za późno,  Nawet skierowanie na leczenie przymusowe nie załatwi sprawy. Statystycznie tylko jednemu na 100 udaje się wyjść z nałogu i to pod warunkiem, że tego bardzo chce. Nic innego nie pozostaje społeczeństwu, jak zaopiekowanie się tymi ludźmi w sposób nie urągający ich człowieczeństwu. Natomiast całą aktywność wszystkich instytucji państwowych i społecznych, nastawić na profilaktykę, która daje dobre rezultaty jeśli prowadzona jest wystarczająco wcześnie i w mądry sposób. 

Ku rozwadze? Istnieje za parkingiem przy ulicy II Armii WP zaniedbany plac , pełen  śmieci i nieczystości. Gdyby tak postawić tutaj jakąś skromną wiatę , kilka ławek i koszy na śmieci. Ogłosić, że to jest azyl dla pijących, z którego straż miejska i policja nikogo, kto w sposób rażący nie narusza porządku publicznego,  przeganiać nie będzie. Kategorycznie zabronić i egzekwować "picia" w innych miejscach publicznych, zwłaszcza na skwerze w centrum miejscowości. Unikniemy przynajmniej hipokryzji i śmieszności, że walczymy z pijaństwem. Z pewnością usuniemy w ten sposób, zły przykład z oczu dzieci wracających ze szkoły.