Jak Janusz został strażakiem

Autor Jadwiga Kuternozińska 
Honor nakazuje strażakowi udzielić zawsze w miarę swych sił i możności pomocy każdemu, kto jej potrzebuje.
Piątkowe spotkanie w ramach akcji Cała Polska czyta dzieciom będzie gościło Komendanta Gminnego OSP p. Janusza Drosia. Postać ciekawa, znana i lubiana. Pan Janusz od wielu lat służy, wraz ze swoją załogą, pomocą w tragicznych wydarzeniach, które nas dotykają: pożary, wypadki, podtopienia. Jest też widoczny tam, gdzie jest wesoło: WOŚP, festyny, mecze piłkarskie. Współpracuje ze strażakami z Czech i Niemiec. Zapewne zebrałoby się tego na kilka tomów. Będzie o czym posłuchać. Zapraszamy dzieci w piątek, 20 marca 2015 o godz. 16.00 do Biblioteki Publicznej w Ruszowie.

Na stronie OSP znalazłam bardzo mądry i aktualny artykuł o honorze. Pozwoliłam sobie przekopiować go w całości.

OSP Ruszów
· Honor Strażaka

Wewnętrzne poczucie, że jest się człowiekiem uczciwym, sumiennym, prawym, ludzkim i sprawiedliwym, że się wypełnia należycie swe obowiązki i że się posiada odpowiednią wartość życiową -wszystko to stanowi honor jednostki.

Dlatego człowiek, który ma poczucie honoru, bierze gorąco do serca wszelką obmowę, zniewagę lub obrazę, odpierając bez zwłoki stawiane mu zarzuty i pociągając tych, którzy je rozsiewają do odpowiedzialności. Przeciwnie bowiem tylko człowiek bez poczucia honoru nie przejmuje się, gdy o nim coś złego mówią i nie stara się temu zaprzeczyć.

Niezależnie od honoru jednostki istnieje także honor rodzinny, honor żołnierski i t p. Istnieje również honor strażacki.

Honor strażacki - to tkwiące w każdym strażaku z osobna i w całej zbiorowości strażackiej wewnętrzne poczucie uczciwości, prawości, sumienności i sprawiedliwości oraz fachowej wartości w służbie strażackiej. Jak bowiem każdego człowieka honorowego oburzyłoby do głębi, gdyby usłyszał, że ktoś mówi źle o jego najbliższych, jego rodzinie, tak też każdemu dobremu strażakowi zależeć na tem powinno, aby dobrze mówiono o nim, jako o strażaku, o straży pożarnej, w której jest członkiem, o Związku do którego straż jego należy i w ogóle o całem strażactwie.

Każdy strażak polski, a przede wszystkiem każdy oficer strażacki, musi mieć głęboko zakorzenione poczucie honoru osobistego i honoru strażackiego oraz musi zawsze postępować honorowo.

Honor jest jedną z największych i podstawowych cnót każdego działacza pożarniczego, a zarazem najsilniejszą pobudką czynów w służbie strażackiej.

Honor wywiera wpływ decydujący na całe postępowanie i zachowanie się strażaka, zarówno w jego pracy strażackiej, jak również w jego innych poczynaniach społecznych i obywatelskich.

Mieć poczucie honoru - to znaczy umieć samemu sobie rozkazywać, umieć nakładać na siebie rygory w postępowaniu, a czynić wszystko z własnej, nieprzymuszonej woli i tak jak się tylko najlepiej potrafi.

Każdemu strażakowi zależeć powinno, aby zarówno najbliższe otoczenie, jak również ogół społeczeństwa miał jak najlepsze mniemanie o strażactwie, każdy szczycić się tem powinien, żenależy cenionej i wyróżnianej przez ogół, każdy przestrzegać powinienwłaściwego postępowania, a wówczas honor zawodu strażackiego będzie utrzymany.

Od pierwszej chwili wstąpienia w szeregi strażackie, już z chwilą założenia odznak strażackich, a w szczególności z chwilą przywdziania munduru, każdy strażak bierze na siebie odpowiedzialność takiego postępowania, by nie splamić honoru osobistego i honoru strażackiego.

Honor strażacki wynika więc przede wszystkiem z sumiennego i rzetelnego wypełniania wziętych na siebie obowiązków w straży. Czy to strażak - szeregowiec, czy strażak - oficer, czy wreszcie strażak - członek władz strażackich - każdy musi w zakresie przypadających mu zadań spełniać sumiennie swe obowiązki, być karnym, posłusznym i lojalnym wobec swych przełożonych, dbać o egzystencję i rozwój straży.

Strażak honorowy spełnia swe obowiązki z poczucia wewnętrznej ich konieczności, a więc zarówno wówczas, gdy wykonuje je pod okiem i pod kierownictwem swego dowódcy - przełożonego, jak też zwłaszcza i wówczas, gdy ma pozostawioną swobodę działania i gdy dowódca lub zwierzchnik nie widzą tego, co i jak on robi.

Strażak, mający poczucie honoru, wystrzega się wszelkich występków i wykroczeń zarówno w służbie strażackiej, jak i w życiu prywatnem - rozumie on bowiem, że każdy występek czy wykroczenie, to znaczy działanie niezgodne z obowiązującemi przepisami oraz przynoszące stratę organizacji, pozostawia stratę na honorze człowieka. Dlatego cokolwiek macie lub zamierzacie uczynić, powinniście przedtem zapytać siebie: "Czy to nie ubliży mej godności, jako człowieka i jako strażaka ?".

Strażak honorowy jest dbały o dobre imię całego strażactwa polskiego i o to, aby imię to było otoczone jak największym szacunkiem ogółu. Dlatego nie tylko sam ma poczucie honoru - ale nie pozwoli zrobić ujmy swym towarzyszom po toporze, swym dowódcom i zwierzchnikom korporacyjnym, swojej placówce strażackiej i całej w ogóle korporacji strażackiej a z kolei również władzom państwowym i wszystkiemu, co polskie. Staje więc zawsze bez wezwania w obronie dobrego imienia swych kolegów, swej organizacji, organów władz państwowych i Państwa, gdy tylko odczuwa, że ktoś wyrządza im krzywdę moralną, obniża ich autorytet, powagę lub znaczenie.

Jedną z podstawowych cech ludzi honoru, a więc i każdego strażaka, jest szanowanie godności każdego innego człowieka. Honorowy człowiek nie używa nigdy do drugiego człowieka słów obraźliwych, nie pozwala sobie na sponiewieranie ich godności. Jednocześnie swą osobistą godność, nawet w stosunku do ludzi nieuczciwych i niesumiennych, okazuje nie przez wywyższanie się nad innymi, ale przez skromność i życzliwość okazywaną każdemu.

Honor nakazuje też strażakowi być oględnym i powściągliwym w ocenianiu innych ludzi, zwłaszcza, gdy chodzi o wytykanie ich błędów lub ułomności, by o kimś bezpodstawnie nie powiedzieć czegoś złego lub nie przesadzić w ocenie. Szczególnie powściągliwy jest strażak, gdy opowiada komuś o swych towarzyszach, o własnej straży, o innych placówkach strażackich i o Związku Straży, aby zbyt pochopnie nie wydawać sądów, uwłaczających ich czci i opinji.

Strażak powinien być przede wszystkiem rycerski wobec kobiet, starców, inwalidów i dzieci. Odnosi się donich uprzejmie, okazuje im należną pomoc i opiekę, daje im zawsze pierwszeństwo w korzystaniu z wszelkich udogodnień i w ogóle całem swem zachowaniem, w stosunku do wyżej wymienionych stara się zawsze podkreślać, że istoty słabsze znajdą w jego osobie w razie potrzeby właściwego obrońcę i opiekuna.

Honor nakazuje strażakowi udzielić zawsze w miarę swych sił i możności pomocy każdemu, kto jej potrzebuje. Gdy więc na zew alarmu staje strażak do wypełniania swej zaszczytnej powinności strażackiej, honor każe mu na miejscu akcji ratunkowej w czasie pożaru lub w razie innej klęski żywiołowej pracować tak wytrwale i z całem samozaparciem się, ażeby nikt nie mógł mu zarzucić niedbalstwa i nieznajomości zawodu. Honorowy strażak nie porzuci nigdy swych towarzyszy w chwili, gdy im zagraża jakieś niebezpieczeństwo.

Choćby więc sam musiał się narażać na niebezpieczeństwo, niesie zawsze pomoc swym. kolegom i nie wycofa się z miejsca akcji ratunkowej, póki się nie upewni należycie, że innym nic nie zagraża.

Następnym warunkiem honorowego postępowania jest przyzwoite zachowanie się. Gdziekolwiek strażak przebywa, musi zachowywać się poważnie i z godnością. Nie będzie więc zwracał na siebie uwagi otoczenia hałaśliwością, arogancją i t p, zwłaszcza, gdy znajduje się w miejscu bardziej uczęszczanem. Nie upija się, nie wywołuje awantur, nie pozwala sobie na żadne wybryki i nie ośmiesza się swem postępowaniem, pomnąc, że mógłby przez to podważyć powagę organizacji strażackiej. Honorowo postępujący strażak baczy, aby nie zrobić przez złe zachowanie ujmy sobie i zaszczytnemu mundurowi strażackiemu, noszonemu wszak w całej Polsce przez wszystkich strażaków.

Dalszym nieodzownym warunkiem zasłużenia sobie na miano człowieka honorowego jest prawdomówność i dotrzymywanie uczynionej obietnicy. Strażak honorowy nie złamie nigdy raz danego przyrzeczenia. Honorowemu strażakowi może zaufać każdy - zarówno zwierzchnik i przełożony, jak również każdy obywatel, który się z nim styka w życiu prywatnem.

Gdy więc strażak ma wysokie poczucie honoru, wyróżnia się swą wartością ideową i fachową, jest sumienny w wykonywaniu swych obowiązków, działa zgodnie z obowiązującemi przepisami, stara się być uczynny dla otoczenia, przejawia ciągłą troskę, by być uczciwym człowiekiem, dobrym strażakiem i dobrym obywatelem swego Państwa.

na podstawie Kalendarzyka Strażackiego, 1936.