Autor: Ewa Mizgała
Nazywam się Ewa Mizgała, mieszkam w Ruszowie czyli znajduję się w miejscu w którym być powinnam, i którym lubię być. Na co dzień jestem mamą Mai. Nigdy nie lubiłam mówić o sobie dlatego zarówno świat jak i siebie - opowiadam aparatem, Swoją przygodę z fotografią rozpoczęłam 4 lat temu. Wtedy nie byłam świadoma, że zdjęcia staną się moją pasją, która będzie rozwijała się razem ze mną ...coraz więcej wiem, coraz więcej
dostrzegam, ale cały czas się uczę. Fotografia jest dla mnie częścią życia pasją. Szczerze muszę napisać, że jeśli słyszę słowo „zdjęcia” od razu w to… wchodzę. Ustawiam, przestawiam, patrzę z góry, z dołu, z boku, na wprost i słucham. Słucham tego, co widzę w swoim biciu serca. Wybrałam taką drogę, ponieważ chciałam ujmować rzeczywistość w zamkniętej formie pojedynczego kadru. Fotografia to nie tylko wspomnienia utrwalone w jednym obrazie, to uporządkowanie tego, co nieuporządkowane, to nadanie piękna temu, co banalne, to zatrzymanie tego, co jest w wiecznym ruchu, to umieszczenie w wieczności tego, co trwało zaledwie chwilę.Trzeba jakoś zacząć. Ogłaszam więc....jutro konkurs fotograficzny. Od razu na głęboką wodę.
Nazywam się Ewa Mizgała, mieszkam w Ruszowie czyli znajduję się w miejscu w którym być powinnam, i którym lubię być. Na co dzień jestem mamą Mai. Nigdy nie lubiłam mówić o sobie dlatego zarówno świat jak i siebie - opowiadam aparatem, Swoją przygodę z fotografią rozpoczęłam 4 lat temu. Wtedy nie byłam świadoma, że zdjęcia staną się moją pasją, która będzie rozwijała się razem ze mną ...coraz więcej wiem, coraz więcej
dostrzegam, ale cały czas się uczę. Fotografia jest dla mnie częścią życia pasją. Szczerze muszę napisać, że jeśli słyszę słowo „zdjęcia” od razu w to… wchodzę. Ustawiam, przestawiam, patrzę z góry, z dołu, z boku, na wprost i słucham. Słucham tego, co widzę w swoim biciu serca. Wybrałam taką drogę, ponieważ chciałam ujmować rzeczywistość w zamkniętej formie pojedynczego kadru. Fotografia to nie tylko wspomnienia utrwalone w jednym obrazie, to uporządkowanie tego, co nieuporządkowane, to nadanie piękna temu, co banalne, to zatrzymanie tego, co jest w wiecznym ruchu, to umieszczenie w wieczności tego, co trwało zaledwie chwilę.Trzeba jakoś zacząć. Ogłaszam więc....jutro konkurs fotograficzny. Od razu na głęboką wodę.
Oto kilka moich zdjęć.
Przepiekne plenery az oczy sie raduja na takie widoki....
OdpowiedzUsuńRybka- cudna- spełnia 3 życzenia
OdpowiedzUsuńjeszcze raz Gratuluję słońce :) dużo sukcesów życzę :*
OdpowiedzUsuńŻyczę dużo siły i coraz to nowszych pomysłów ! Czekamy również na jakieś Twoje artykuły :) Pozdrawiam
OdpowiedzUsuń